Nov 28, 2012

पर्णकोवळी पहाट जेंव्हा ..

पर्णकोवळी पहाट जेंव्हा, दवभिजल्या अंगणी पसरते 
धुंद बोचरी, थंड हवेची, झुळुक अचानक तनात भरते 

दूर जागत्या क्षितिजावरुनी, रविकिरणांचा उत्सव होतो 
पहाटवेडा निसर्ग मग तो, चैतन्याला कवेत घेतो 

झुळझुळ वाहे नीर कुठेसे, नाद खळाळत कानी येतो
सवे सुगंधी, रान फुलांच्या, वारा मंगल गाणी गातो. 

धाव धावुनी थकले श्वापद, सरितेकाठी जरा विसावे
नेत्र मिटूनी, तोय प्राशिती, समीप मग ते कुणी नसावे 

रान मोकळ्या आभाळाशी, डोंगर करती गूज नवे
मोजत बसते पक्षी-पक्षी, अन पक्षांचे किती थवे ! 

मीच एकटी भटकत असते, माझ्या सोबत रानोमाळी 
मला शोधण्या, येशिल का रे, मंतरलेल्या एक सकाळी 

कधी अनामिक, कातरवेळी, आठवणींची होते गर्दी 
निसर्ग येतो गळा भेटण्या, तुला अचानक होते सर्दी !

- रमेश ठोंबरे

1 comment: