पावसात मी उभा
वाट तुझी पाहतो
घडयाळ मागे लावतो
आठवणीचं
ओलावलेले पक्षी
भान विसरून जातात
प्रीत गाणं गातात
संगतीनं
झाड वेली सारे
शांत उभे असतात
पुरस्कर्तेच दिसतात
शांततेचे.
चिवचिव चिमण्यांची
फडफडतो पक्षी
रेखित ओली नक्षी
अंगावरी.
मागे मागे जातं
माज़ वेड मन
मागचा तो क्षण
अठवित.
निसर्गच साथी
तू नसताना
चिंब भिजताना
पावसात.
- रमेश ठोंबरे
Ramesh Thombre
No comments:
Post a Comment